Böyle konuşa konuşa ilerlerken düzlükte karşılarına yel değirmenleri çıktı. Don Kişot
ovada otuz kırk kadar yel değirmeni görünce seyisi Sanço'ya seslendi.
Dostum, şansımız iyi gidiyor, şu karşıdaki devleri görüyor musun? Sayıları otuzdan
fazla, bunlar ile savaşıp hepsini öldüreceğim. Alacağımız ganimetler ile zenginleşmeye
başlayacağız. Bu alçak yaratıkları yeryüzünden kaldırmak ile kutsal bir hizmet de ifa
etmiş olacağım.
Sanço hayretle Hangi devler? dedi.
İşte şu gördüklerin, kolları da ne kadar büyük.
Fakat efendim, onlar dev değil yel değirmeni. Sizin kol zannettikleriniz de
kanatlarından başka bir şey değil.
Senin maceralarda hiç tecrüben olmadığı görülüyor. Eğer korkuyorsan bir kenara çekilip
dua etmeye başla, ben eşit şartlar içinde bulunmadığım hâlde bu tehlikeli savaşa
girişeceğim.
Sözlerini bitirir bitirmez Rosinante'yi mahmuzlayıp değirmenlere saldırdı. Bunların dev
değil yel değirmeni olduğunu bağıra bağıra söyleyen Sanço'yu dinlemiyordu bile. İşin
garip yanı değirmenlere yaklaştığı hâlde fikrini hiç değiştirmemesiydi.