... Tam o anda, aslında elektriğin ne boktan bir icat olduğuna kanaat getirdim, O güne kadar hep iyi yanlarını tanımışım meğer.
İnsanlara eziyet etmeye yarayan tarafı, bunca iyi özelliğinin gözümden düşmesine neden oldu. Kim İcat etmişse yedi sülalesine rahmet okudum.
Asacaklarına fazla ihtimal vermiyordum ama bir sabah ters
taraflarından kalkacakları ya da karılarından bir fırça yiyecekleri
tutarsa, kabak bizim başımıza patlayabilirdi. Bir gün, beyefendinin hanımı kalkıp da, `Efendi, efendi! Seni onbaşıyı tokatlarken gördüm. Yazık değil mi onbaşıya? Yaşından başından utan!` diyecek olsa, yediği fırçanın hıncını benden çıkarabilirdi.
Hem hazret, `Asmayalım da besleyelim mi, netekim?` diye buyurmamış mıydı? Beni görecek olsa, `Karavananın tamamını bu herif götürüyor` deyip mahkemesiz ipe gönderiverirdi.
Son arzun ne? diye sorarlarsa, ne isteyeceğime bir türlü karar
veremiyordum. Ben sigara İçmem! `Son arzum bir sigara içmektir` desem ciğerlerime dokunabilirdi... Ya da sırf sehpada içebilmek için, bir an önce sigaraya mı başlasaydım?