Bir coğrafyanın kanlı geleneği anlatılıyor Patasana´da. Anadolu´nun güneydoğunda bugün yaşananlar ile üç bin yıl önce yaşananlar paralel bir biçimde gözler önüne seriliyor. Poe´nun öykülerindeki gizem, Christie´nin romanlarındaki klostrofobik ortam, Anadolu güneşinin parlak ışığı altında birleşerek etkileyiic yeni bir biçime bürünüyor. Patasana trajik öykülerle dolu bir kitap, ama asla karamsar değil. Tüm iyi romanlarda olduğu gibi, Patasana´da da bilgelik, belirsizliğin üzerinde yükseliyor.
Patasana, özlemimi bir ölçüde gideriyor. Bu tür bir romanın da edebiyat olabileceğini kanıtlıyor. Sadece keyifle değil, merakla da okunuyor. Yeni ilgi alanları yaratıyor insanda. Ben, kendi adıma, Patasana´dan sonra Hititlerle ilgili başka şeyler okuma isteğini de duydum.
- Ülkü Tamer, Radikal
Bir kitap okudum, polisiyeye bakışım değişti! Ben ki polisiye sevmez, okumayı reddederim, Patasana´yla birlikte, acaba böyle başka kitaplar var mıdır sorusuna geldim, kendi iradem, kendi beğenimle, kendi tavrıma ters düşerek! Ahmet Ümit´in son romanı Patasana, polisiye severler kadar sevmezleri de çekiyor kendine.
- Filiz Aygündüz, Milliyet-