Yazarının tanımıyla felsefesiz olmayan yüz dört serbest çağrışım ve düşünce icadını bir araya getiren Ses Taklitçisi'nde, Bernhard bu kez, günlük yaşamın gerçekliğinde teğet geçilen, gazetelere, dedikodulara, ikili konuşmalara konu olan uç durumları, alışılmadık bir nesnellik tekniği ve sıkıştırılmış bir biçemle öykü uçlarına dönüştürüyor.

Gerçeklikle kurmacanın kırılgan sınırında, bir anlatının çekirdeğini taşıyabilecek güçte, ince bir zekânın ürünü olan bu kısa metrajlı keder öyküleri iğneleyici karakteriyle Bernhard evreninin ipuçlarını da sunuyor.

Filozoflar, yazarlar, oyuncular, falcılar, postacılar, banka memurları, kilise korosundaki çocuklar, belediye başkanları, yönetmenler, devlet başkanları: Tümü çağımızın acı alay ustası Bernhard'ın dünyaya benzer atlıkarıncasında, buz gibi bir yazının küresinde dönüyor.

Komik, hastalıklı, kötücül, ölümle dans eden, uğursuz, parça tesirli, sözde gerçek, kısa kısa, acı hikâyeler.

Ses Taklitçisi, Bernhard'ın saplantılı temalarını içeren bir tür kısa antoloji niteliğinde: Siyasal yozlaşma, delilik, cinayet, dilin zapt etme ya da avutma konusundaki yetersizliği, hayatın saçma oluşu... Üst düzey bir sanatsal girişim.
New York Times Book Review

Delilik, cinayet, kara çalma, bellek kaybı, intihardan oluşan bir katalog. Duygusal olmaktan uzak, iğneleyici, ustalıklı öyküler.
Boston Book Review