Malaparte´nin engin ruhu, zaman zaman geçmişten hayaletlerin yokladığı tekinsiz bir ev gibidir. Ama bütün möblelerin tozlu örtüler altında durduğu loş bir ev değil; bir cephesindeki pencerelerden batan günün yumuşak ışıklarını, öbür cephesindeki pencerelerden de - tıpkı Leningrad´ın beyaz geceleri ile ilgili anılarında olduğu gibi - yeni doğan bir günün umut dolu ışıklarını alan bir evdir.

Ve işte Malaparte her iki dünyayı bu evin pencerelerinden seyreder.
(Arka Kapak)