Benim şiirim, sokağa açılan, ciğerlerine temiz havayı doldurmak isteyen bir şiirdir. Bu bakımdan yüzdeyüz gerçekçidir. Öyle sanıyorum ki, birçoklarını benim bu gerçekçi yanım yanıltmaktadır. Çünkü, bu gerçekçiliğin ne olduğu üzerinde de anlaşmak gerekir.
Yapılacak iş, insan, doğa, eşya ilişkilerini abartmadan, ülküleştirmeden, soyutlamadan verebilmektedir. Bir yazarın nesneleri bozmaya hiç mi hiç hakkı yoktur. Yalnız burada duygunun ve zekanın payını iyi ayarlamak gerekir. Duygunun ölçüsünü biraz kaçırdınız mı -bizim ozanların çoğu bu konuda kantarın topunu kaçırmaya pek düşkündürer- hemen duygululuğa, yani şairliğine, yani ozansızlığa düşersiniz. Zekanın ölçüsünü kaçırdığınız vakit de sizi anlıkçılık, ya da daha anlaşılır bir sözcük kullanayım, zekacılık bekler.
--Salah Birsel