Çağdaşı, oyun yazarı Sergey Naidyonov, Çehov'a yazdığı bir mektupta Üç Kız Kardeş'ten söz eder: Oyunu izledikten sonra birden yaşama, yazma, daha çok çalışma isteğine kapıldım... oysa oyun acı ve kederle doluydu. Tuhaf, iyimser... teskin edici bir acı. Çehov Üç Kız Kardeş'te 20. yüzyılın başında Rusya'da ayrıcalıklı sınıfların inişe geçmesiyle yüzleşmeye çalışan aristokrat Prozorov ailesinin öyküsünü anlatır. Moskova'da büyümüş üç kız kardeş; Olga, Maşa ve İrina on bir yıldır küçük bir taşra kasabasında ya

Çehov'un 1894'te Artist dergisinde yayımlanan son felsefi öyküsü Kara Keşiş, Lev Tolstoy'un da övgüsünü kazanan en önemli eserlerinden biridir. Öykü, görkemlilik kuruntusuna kapılan vasat biliminsanı Kovrin'le ilgilidir. Bu genç adam kendisinin bir dâhi, Tanrı'nın seçilmiş kullarından biri olduğuna inanmaktadır. Yazar bu öyküsünde delilik ile dâhilik arasındaki olası ilişkiye dikkat çeker. Çehov 1890'lı yılların başında, rüyasında tarlaların üzerinde uçan uğursuz bir kara keşiş görmüş, uyandığında onun hak

Bu kitabın kahramanı bir köpek: Kaştanka. Marangoz Luka ve oğlu Fedyuşka ile birlikte pek de keyifli olmayan bir yaşam süren Kaştanka, bir gün sokakta efendisini yitirir. Döner dolaşır, çok arar, ama bulamaz onu; acınası bir durumdayken kendisine sahip çıkan bir adam onu alıp evine götürür. Bu adam, sirkte gösteriler yapan bir palyaçodur; Kaştanka´yı da ekibine katar. Ona oyunlar öğretir. Bundan sonra Kaştanka için bambaşka bir yaşam başlar. Artık, bir kaz, bir kedi, bir domuzla birlikte sirkte gösteriler d

Rusya'da 19. yüzyılın ortalarında toprak köleliği kaldırılmış, burjuvazi yükselişe geçmiştir. Vişne Bahçesi ülkede değişen toplumsal, politik ve ekonomik düzenin gerçekliğiyle yüzleşemeyen aristokrat bir ailenin dokunaklı portresidir. İçinde büyük bir vişne bahçesinin bulunduğu aile çiftliğinin borçlar nedeniyle satılması söz konusudur. Çiftlik sahiplerinin çocukluk anılarıyla birlikte, vişne bahçeleri de geçmişte kalmıştır artık. Yeni düzen karşısında kararlı davranıp mülklerini ellerinde tutmaktan acizdir

Çehov 1895'te tiyatro eleştirmeni ve dramaturg A. S. Suvorin'e yazdığı mektupta Martı 'dan şöyle söz eder: Üç kadın, altı erkek karakterin yer aldığı, manzaralı (göl görünecek arkada), dört perdelik bir komedi; bolca edebi lakırdı, az aksiyon, seksen kilo kadar da aşk? Tüm dramaturji kaidelerinin aksine piyes forte başlayıp, pianissimo bitecek. Gerçekten de bu oyunda 19. yüzyılın geleneksel olay örgüsünü tersyüz etmiş, tıpkı Martı 'daki genç oyun yazarı Treplev gibi, yeni biçimler keşfetmiştir. Gerçek hayat

Asma Katlı Ev'de Çehov, 19. yüzyıl Çarlık Rusyası'nın değişen toplumsal yapısını ustalıkla işler. İnsanın evrensel sorunlarını günlük yaşamın kesitlerini resmederek ve bireyi toplumla ilişkilendirerek yansıtır. Dili bütün zenginliğiyle kullanan ve öykülerinde insanları ve durumları büyük bir ustalıkla anlatan Çehov, yaşadığı devrin önemli tarihsel ve sosyolojik durumlarını ve bu durumların verdiği acıları, insanın iç dünyasını kapsamlı şekilde anlatan, eşine az rastlanır yazarlardan biridir. Çehov'un b

Tıp, nikâhlı karım benim, edebiyat ise metresim. Birine kızarsam, geceyi öbürüyle geçiriyorum. Bu davranışımı belki biraz uygunsuz bulabilirsin, ama en azından sıkıcı değil. Hem zaten, benim bu ikiyüzlülüğümden ikisinin de bir şey kaybettiği yok!” Kısa öykünün büyük ustası Anton Çehov (1860-1904), dostu ve yayıncısı Aleksey Suvorin’e 1888’de yazdığı bir mektupta böyle bir ‘aşk reçetesi’ sunuyordu. Dünya edebiyatına, öykü sanatını temelinden değiştiren yüzlerce öykü; tiyatro sanatına Martı, Vanya Dayı, Üç

Çehovun 1889 yılında yazdığı Orman Cini adlı oyunu, daha sonra amaçtan yoksun hayatların çarpıcı biçimde işlendiği Vanya Dayı ya dönuştu. Bir çiftlikte toplanmış ve her biri kendi mutsuzluğuna gömulmuş karakterler, atalet içinde, can sıkıntısı ve pişmanlıkla boğuşmaktadır. Kimi yaşlılıktan mustariptir; kimi angaryalarla geçip giden ömrune, kimi de kaçırılmış fırsatlara hayıflanmaktadır. Bir şeyler ellerinden kayıp gitmiştir, ama hayatlarındaki eksikliğin tam olarak ne olduğu muphemliğini korur. Hiçbir sonu

İnsanlık kendini geliştirerek ilerliyor. Eskiden akıl erdiremediği bazı kavramlara gittikçe yaklaşıyor, aydınlanıyor. İşte bu nedenle çalışmamız, tüm gücümüzle çalışarak gerçeği arayanlara yardımcı olmamız gerekir. Bugün Rusya´da çok az kişi çalışıyor. Tanıdığım okumuş kişilerin büyük bir çoğunluğu hiç bir araştırma yapmıyor. Henüz çalışmaya, işe yatkın değiller. Kendilerini entelektüel olarak adlandırırlar, hizmetçilerine sen diye hitap ederler, kölelerine hayvan muamelesi yaparlar. Ne yeni bir şey öğrenir

... Anton Çehov, Rus tiyatrosuna, özellikle de drama, büyük yenilikler getirmiş bir yazardır. Çehov, tek perdelik yalnızca dokuz oyun yazmıştır. Bu oyunların hepsinde de görüleceği üzere, gösterişten uzak yalın bir dille ve ince bir alayla yaşadığı toplumu ve kişileri ele almıştır. Ayrıca, her yerde her zaman rastlanabilecek sıradan insanların sıradan özelliklerinin yanı sıra, eski soyluların yozlaşmış yaşamlarını da gerçekçi, yalın bir anlatımla, her türlü süsten abartıdan arınmış, inandırıcı, etkileyici b

Serebryakov: Hayatı bilimle geçmiş; günlerini çalışma odalarında,oditoryumlarda, öğrencileri ve saygıdeğer meslektaşları arasında tüketmiş birinin, aniden kendini şu dört duvar arasında aptallarla aynı ortamda bulması, saçma sapan konuşmalara katlanması hiç de kolay bir iş değil. Ben doyasıya yaşamak istiyorum, Başarıyı, ün ve şöhreti, gösterişi seviyorum. Ama ne yazık ki, burada bir sürgünden farkım yok. Sürekli eski günlerin özlemiyle vakit geçirmek başkalarının başarılarını seyretmek, ölüm korkusu ile ya

Rus öykücülüğünün ünlü ismi Çehovun birbirinden heyecanlı ve bir o kadar da ilginç yirmi beş hikâyesinden oluşan kitapta, kahramanların iç dünyası, çelişkileri anlatılır.

Size durmadan bunu anlatıyorum ya.Her gün aynı şeyi söylemekten dilimde tüy bitti.Vişne bahçesini de, çiftlik arazisini de yazlık evler yapımı için kiraya vermelisiniz, ve bunu hemen, bir an önce yapmak zorundasınız - çünkü açık artırma günü gelip çattı! - Anlayın artık, anlayın bunu!

Yaşayacağız, Vanya Dayı. Önümüzde ne uzun günler, ne uzun geceler var daha. Kaderin bize layık gördüğü tüm güçlüklere sabırla göğüs gereceğiz. Şimdi olduğu gibi yaşlılığımızda da durup dinlenmeden çalışacağız. Günü, saati gelince de ölüme boyun eğeceğiz. İşte ancak orada, mezarlarımızda, nice acı çektiğimizi, nice gözyaşı döktüğümüzü, nasıl zor bir yaşamımız olduğunu bir bir anlatacağız. Tanrı işte o zaman bize acıyacak.

Yol Gösterici Bir İdea olmadan sürdürülen hayatları Çıkmaz Sokaklara benzetip, bir tür melankoliye kapılan Anton Çehov, yazınsal iklimini gündelik hayatın sıradan, rastgele bölümlerinden kesitler alarak yaratır; bu özelliğiyle izlenimci edebiyat tekniğinin de öncüsüdür. Kısa romanı Düello´da, yolu Kafkaslar´da kesişmiş subay, doktor, polis şefi, bilim adamı, diyakos ve bir kadının dünyalarına eğilip, hayata dair bir düşünce dizgesi kurmaya çalışırken, yazınsal nesnelliğin nasıl gerçekleştirilebileceğine i

Çektiklerimin hiçbiri boşa gitmedi. Başıma gelen belalar, çektiğim acılar çevremdekilere pek dokunmuş olacak ki, artık beni Hiç-yoktan-iyi diye çağırmıyorlar, benimle alay etmiyorlar, çarşıdan geçerken üstüme su serpmiyorlar. Üstelik bir işçiyim, benim gibi soylu bir kişinin elinde boya kovası taşımasına, pencerelere cam takmasına herkes alıştı, kimse bunda bir gariplik görmüyor.

Çehov, belirli bir öğretinin peşinde, okurlarını benimsediği bir ideolojiye yönlendirme çabası içinde olmamakla birlikte bilimin, uygarlığın, yararlı bir insan olmanın savaşçısıdır. Öykülerinde sürekli düşünen, geleceğin güzelliklerine erişme yolları arayan insanlar yaratır. Toplum yaşamındaki, devlet düzenindeki olumsuzlukları kıyasıya eleştirir. Açıkgözlülüğün, zorbalığın, aptallığın, yeteneksizliğin, azla yetinmenin, sıradanlığın, övüngeçliğin düşmanıdır.

Çehov`un Bütün Öykülerinin bu cildinde Bozkır adlı uzun öykü yer almaktadır. Bozkır Avrupa Rusyası ortagüney bölgesi doğasının ve kırsal insanlarının destanıdır. Bir çocuğun gözüyle bir araba yolculuğu anlatılır. Hepimizin yakından tanıdığı doğa olayları, sade insanların dünyası çarpıcı bir biçimde betimlenir. Ciltteki öbür öykülerde de evrensel insan karakterleri yanında Rus toplumuna özgü değişik karakterler çıkar karşımıza.

Anton Çehov kısa bir öz yazmayı savunur. Önce yazar, sonra atabildiği kadarını atar, gereksiz sözleri ayıklar. Sade yazmak, halk dilini ve deyimlerini kullanmak başlıca ilkesidir. Rus düzyazı sanatına bu bakımdan büyük yenilik getirmiştir. Çetrefilli anlatıp yazmak, sözü dolandırıp uzatmak konuyu iyi bilememekten ileri gelir aslında. En bilge kişi en sade, en kolay yoldan anlatandır. Bu ciltte yer alan Altıncı Koğuş adlı uzun öykü Çehov`un kendi hekimlik çalışmalarından edindiği gözlemleri yansıtması açısın

Bir toplum uygarlık yolunda ilerlerken nelere önem vermelidir? Çehov`a göre toplumun gelişmesi aydın, bilinçli insan sayısının artmasına bağlıdır. Herhangi bir edeoloji telkin etmeyen yazarımızın en güçlü savı bulur işte. Kültürlü, sağlıklı insan sayısının artması için okullar, üniversiteler, kütüphaneler, tiyatrolar, hastaneler açılmalıdır. Bireyin gelişmesi, güçlü, inançı bireylerin çoğalması insanlığın tek kurtuluş yoludur. Bilimin egemenliğinde özgürlük, insan ve kadın hakları sürekli savunulmaktadır.