Bir aşk erbabı Yaman Dede... Mevlânâ'nın dizeleriyle karşılaştığı gün yanmaya başlıyor: Dinle, bu ney neler anlatıyor? Ayrılıklardan nasıl şikâyet ediyor? Kendini yitiriyor. Bu hayata göz yumup başka bir âleme göz açıyor. Artık kendini kalbini tanımaya, anlamaya, bilmeye adıyor. Ve yalnızca O'nunla can buluyor... Sadık Yalsızuçanlar'ın ustalıklı kaleminden Diyamandi, bir arayıştan ibaret olan insanın kâinat kadar büyük bir mutluluğa ermesinin hikâyesi... Anladım ki O'nun sadece lütfu var, biz bazısına kah

Hayır hayır, olamaz! Gerçekten daha gerçekti gördüğü. Güneş gibi apaşikar, ay gibi pırıl pırıldı. Eşiğine fırlattı bedenini. Ey yazgımın gülü! Ey alnımın ak yazısı! diye bağırdı, Söyle bana, hangi bağın gülüsün sen? Peri dile gelerek, seslerin en güzeliyle, Ey yüreğimin sancısı! dedi, Keşiş dağının gülü, İriskin bağının sümbülüyüm ben. Sen de söyle bana, hangi rüzgar attı seni buralara? Şehzade, anka kuşunun kanatlarına binmişti sanki, Ey nergis bakışlım! Ey hilal nakışlım! Gönlümün rüzgarı getirdi b

Hayır hayır, olamaz! Gerçekten daha gerçekti gördüğü. Güneş gibi apaşikar, aya gibi pırıl pırıl pırıldı... Eşiğine fırlattı bedenini, `Ey yazgımın gülü! Ey alnımın ak yazısı!` diye bağırdı, `Söyle bana hangi bağın gülüsün sen?` Peri dile gelerek, seslerin en güzeliyle, `Ey yüreğimin sancısı!` dedi, `Keşiş dağının gülü, İriskin bağının sümbülüyüm ben. Sen be söyle bana, hangi rüziğar arttı seni buralara?` Şehzade, anka kuşunun kanatlarına binmişti sanki; `Ey nergis bakışlım! Ey hilal nakışlım! Gönlümü

Gezgin, Mağribli bilge İbn Arabi`nin kendi ruhunda yaptığı ve bereketli bir ömre yayılan manevi gezinin öyküsü. Kartallar gibi kimsenin uçamadığı sarp kayalıklarda gezinen, hiçbir faninin kanat çırpamadığı göklerde uçan bir arifin serüveni. Bu öykü, kâmil insanın hikayesidir. Macera, büyük alemin minyatür hali olan kamil velinin macerasıdır. Anlatılara sığmak istemeyen bu kozmik öykünün dilini bize, Yunus anlatıyor ancak: Dilsizler haberini kulaksız dinleyesi Dilsiz kulaksız sözün can gerek anlayası Yıll

HER GÜNÜ YENİ BİR DUA İLE KARŞILAMAK İSTEYENLER İÇİNDua... Bütün sır bu üç harftedir artık. Dua... Yakarma, yalvarma, dileme, isteme, bekleme, sığınma, boyun eğme, kendinden vazgeçme, kendini silme, yok etme, O´nun eşiğinde bir köle olduğunu fısıldama, O´nun kapısından ayrılmadan, orada öylece, günlerce, aylarca, yıllarca bekleme, Rahmet ve İnayet´ini umma, alemleri kuşatan sonsuz merhametine, esirgeyiciliğine iltica etme, derdi derman bilme, O´nun koruyuculuğuna yerleşerek, bütün varlığın üzerinde, insan o

İstiğfar, insanoğlunun, Yüce Yaratıcı´sına yürümesinde en hızlı ve etkili yolun adıdır.Şeytanın Adem´e secde etmemesiyle birlikte başlayan bir maceranın içerisinde insan, yeryüzüne inmiş ve böylece yaratılmış olarak ´noksan ve kusurlu´ olduğunu fark etmiştir. Yakarış ve bağışlanmayı dilemek, insanın doğasındaki bu eksikliğin bir meyvesidir. İnsan, Allah´tan uzaklaştıkça, ´cife/pislik´ tabir edilen çokluğa bulanır. Böylece her soluk alıp verişte varlığını yenilemek ve yinelemek zorunda kalır...

Müminlerin ulusu Hazreti Ali´nin yanına bir bedevi geldi. Sessizce kenara oturdu.Yoksul birine benziyordu. Açlık, çehresinde solgunluk biçiminde belirmişti. Hazreti Ali, ´Ne istiyorsun?´ diye sordu. Adam utandı, yere parmağıyla, ´Yoksulum´ diye yazdı. Hazreti Ali iki parça kumaş verdi ona. Bedevi bir parçasını altına sardı, öteki parçayı üstüne. Ve ayağa kalkarak, akcı bir dille yazdığı şiiri okudu. Hazreti Ali´nin hoşuna gitti bu ve çocuklarının hakkı olan üç dinarını da adama bağışladı. Bedev ipa

Kelimelerimi senden ödünç alıyorum. Alıyorum, onlarla seni anlatacağım. Seni anlatırken sözcüklerin yanan, dokununca yakan bir yanı var. Uzağın yakınlığını anlatacağım. Sen aynasın. İşte yakın bir sözcük. Aynadasın. Ayna benim belki de. Benim aynamda kendini seyrediyorsun. Ben uzağım. Uzaklığın aynası. Aynada uzakla yakın bilinebilir diye söylüyorum. Yoksa ne ayna var ne yakın ne uzak. Sen varsın seninle birlikte hiçbir şey yok. Kelimelerimi yapmak üzere harfler topluyorum. Arı gibiyim bu halimle. Yalın hal

Başlangıçta A vardı adem ondan doğdu. Sessiz harflerden yapılmışt Adem. Yeryüzünde yalnız, sessiz gezerken Güzel H ile karşılaştı. Sana bana benziyorsun dedi sanki bensin. Ben benim dedi H senin gibi. Yaklaşın diye bir ses duydular. Seslenmek için yaklaştılar. Seslenmek için yaklaştılar. Burada sesli sessiz harflersiniz birlikte yaşayın diye bir ses duydular. Birlikte yaşayın bu sözcüğe dokunmayın. Bu bir ağaç dediler. Bu bir ağaç değil sözcük diye bir ses duydular. Bu bir sözcük ded

Üçüncü evimiz taştandı. Babam kamyon kamyon sarı taş getirtti. Ustaların başında günlerce yonttular, biçim verdiler. Boyu büyüklüğünde olanları köşelere oturttular. Üst yanı dairevi, vitraylı pencereler yaptılar. Genişçe bir sofa yaptılar. Annem kışlık erzakı burada hazırlıyordu. Odalarımızın en genişi oturma odasıydı, köşesinde ocağı yanardı. Yine sedirler dolanıyordu duvarları. Annem üzerine minderler, dantelalı beyaz örtüler yaptı. Isparta halıları serildi rabıtalı zemine. Beyaz üzerine boydan boya e

Yeryüzüne sığmayan gönlüyle dört duvar araısna hapsedilen Mem derin bir mutsuzluk kuyusuna düşmüştü Orada günlerce haftalarca aylarca umutsuz bir halde kalınca anladı İbrahim(as) gibi batınca kaybolan sevgiliye gönül vermemek gerektiğini Acı o denli büyüdü o denli büyüdü ki artık küçücük bir keder hissetmemeye başladı Samed`in aynası olan Kalb`i gittikçe saflaştı arındı ....

Haklısın Ömer Çelik, sevgimizin olduğu yerdeyiz. Birbirimizle konuşurken aslında kendimizle söyleşiyoruz. Karanlık bir günün ortasında aydınlık bir geceye benziyor yüzümüz. İsa (as) doğru söylüyor: Rüzgar nerede isterse orada esiyor. Nietzsche´nin benlik putunu kıramadan dokunduğu çalgı da binbir renkli mutlulukla şakıyor. Duyan oldu mu, diye sorarken trajiğini yitiriyor. En soyla acılar, geleceksiz kelimelerin ağlarına takılarak berheva oluyor. Ne denli trajik olursa olsun, aşk, tüm bağları çözdüğü gibi a

Bir gün sivrisinek, Hz. Süleyman´a (as) gelerek, ´sen´ dedi, ´adaletinle ünlenmiş, rüzgara, ateşe ve suya hükmü geçen bir elçisin. yardımını istiyorum. Senin adalet ve bağış denizinde benim de hissem var.´ Allah´ın elçisi, ´Ne istiyorsun, derdin nedir?´ diye sordu. Sivrisinek, ´Sorma sultanım,´ dedi, ´ne tadımız kaldı ne tuzumuz, hayatımız zindana döndü´ Hz. Süleyman (as), ´Ne oldu, ne var?´ diye sordu. Sivrisinek, ´Rüzgar´ dedi, ´benim şikayetim rüzgardan. Sürekli bizi taciz ediyor, zulmediyor. Nere

Yalsızuçanlar Gerçeği İnciten Papağan´da masalı, şiiri, efsaneyi ve mecazı birleştiren yeni bir üslubun sahibi olarak dikkati çekiyor. Hikayede Rasim Özdenören´den sonra İslami akımda bir imza olarak görünüyor. -Ahmet Kabaklı- Masal türünün imkanları ve şiirin hemen başında yürüyen anlatımıyla sizi olan biteni mümkün göreceğiniz bir idrak düzeyine çekiyor hikaye. -Yusuf Ziya Cömert- Sadık Yalsızuçanlar, yakaladığı dilin imkanlarını sürekli geliştiriyor. Bir gün bu sır size de dokunabilir ve olayının ışı

Bütün sanat yazılarını kendi arayan ve başkalarına yol gösteren yazılar diye ikiye ayırmak mümkün. Yakaza, anlatıcısını kendi aradığı, kendi içinde sefere çıktığı bir roman. -Fatma Karabıyık Barbarosoğlu, Dergah- Roman boyunca gerçek kendisini arayan bir kayıp denizci gibi sürekli muhasebe, sürekli özeleştiri, sürekli sancı, rüya ve masumiyet... Kapitalizmin insan ilişkilerine peygamberane bir bakış getirmeyi başarabiliyor -İbrahim Görgülü, Yeni Dergi- Ardından bir fırtına koptu, nereye savrulursa oraya

Kendine özgü bir dille öykülerini dokuyan yazarın buruk tatlarla, acı ve umutlarla harmanlanmış anlatımı sizi saracak...

Sinema, tanımı gereği, hayatın yeniden bir yorumlanması, yanılsamalı bir gerçeklik, yansımalı bir izdüşümdür. İnsanlık durumunu ele alış ve zihni bir kurguyla ifade ediş yanıyla etik, üslup özellikleini kendine has diliyle, ışık-gölge-renk-hareket oynamalarıyla vermesiyle estetik, sanatçı ve seyircinin kendi varoşlarını konumlandırmalarıyla da manevi bir boyuta sahiptir. (Arka Kapak)