Orhan Veli: Türk şiirinin zincirkıranI, kasketgiydirenI, sivilleştirenI, açıkhavaozanı. Orhan Veli çok daha ileriye bir adım attı: Şiirin kendi öz bir dili, bir vezni olmadığı gibi kendine öz konuları da olmayacağını gösterdi, ahengin, musikinin de şiirden kaldırılabileceğini anlattı. (Nurullah Ataç) Orhan Veli´nin kavgası, edebiyatımızın en büyük kavgasıdır, buna inanıyorum. Irmağın yatağını daha doğal bir vadiye indirdi. Şiire kasket giydirdi, sivilleştirdi onu. Bugünkü şiir verimleri onun da verimleridir

Orhan Velinin hikâyeleri, 194750 yılları arasında Tanin gazetesi ile Seçilmiş Hikâyeler ve Yaprak dergilerinde yazarın sağlığında, William Saroyandan serbest olarak çevirdiği hikâyesi ise ölümünden sonra Vatan gazetesinde (1952) yayımlanmıştı. Hikâyeler ilk kez ayrı bir kitapta toplanmış ve kitaba yazarın edebiyat hakkındaki küçük ama ilginç bir konuşması da eklenmiştir. Hoşgör Köftecisi okurlarının, keşke genç yaşta kaybetmeseydik de, o güzel şiirler gibi bu güzel hikâyelerden de daha çok yazsaydı diyeceği

... Dostum Şevket Rado bana Nasrettin Hoca ya ait fıkraları da manzum olarak yazmamın iyi bir şey olacağını söylemişti. (...) Bu fıkraları bulabilmek için birkaç kitap karıştırdıktan sonra gördüm ki ünü yabancı ülkelere kadar yayılmış olan bu milli kahramanın hikayeleri daha hala Türkçe olarak yazılmamış. Güzel bir üsluptan geçtim, okuduğum kitaplarda, doğru dürüst bir Türkçe bile yoktu. Bunun üzerine de, bu fıkraları okunabilir bir dille yazmanın, küçümsenmeyecek bir iş olduğuna inandım. Yazdığım Nasrettin

Sevgili Çocuklar, Bu kitapta okuyacağınız şiirleri gerçi sizler için tercüme ettim. Ama hiçbir zaman onları çocukçak bulmadım. Zaten sizi de küçük görmüyorum. Güzel şeyleri siz de büyükler kadar anlar, büyükler kadar seversiniz. Elbette, yaşınız ilerledikçe, bilginiz de artacaktır. Ama bu, bilginiz artıncaya kadar kötü şeyler, basit şeyler okuyacaksınız demek değildir. Bilginizin, anlayışınızın artması, zevkinizin incelmesi ancak büyük eserler, kıymetli eserler okumakla olur. - Orhan Veli Kanık- La Fontain

Gemliğe doğru denizi göreceksin; sakın şaşırma. Orhan Veli Orhan Veli'nin ölümünden sonra Bütün Şiirleri adlı kitabına eklenen ölçülü uyaklı ilk şiirlerinin başarısı yadsınamaz. Onun için de, birdenbire o yoldan ayrılıp neden Garip'e yöneldiği düşündürücüdür. On yıl gibi kısa bir sürede bütün genç şairleri girdiği yeni yola çekebildiğine bakılırsa, bir gereksinimi herkesten önce sezdiği söylenebilir. Biraz dirense ustaları arasında anılmaya başlayacağı bir şiiri bırakıp yeni bir şiir aranışı içine girmek b

Deli eder insanı bu dünya; Bu gece, bu yıldızlar, bu koku, Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç.

1941`de basılan Garip adlı kitaba yazdığı önsözde Orhan Veli, şiiri ``bütün hususiyeti edasında olan`` ve ``insanın beş duyusuna değil, kafasına hitap eden bir söz sanatı`` olarak tanımlar. Bu sanat, ``azınlığı oluşturan varlıklı sınıfların zevkine `` değil, çoğunluğa seslenmeyi bilmelidir. Bunun yolu ise, şiiri, artık ona bir yük olmaya başlayan söz sanatlarından, şairane imgelerden, kısıtlayıcı biçim özelliklerden kurtararak halkın en geniş kesimlerinin malı olan gündelik yalın bir dille yazmaktır. Orhan

Dünyaya kendinden sonra gelecek olanların da birtakım değerler getirebileceğine inanmış olan insana ben kolay kolay `eski` diyemiyorum. İsterse o insan, yetmiş yaşında olsun. Herkes bu dünyaya yeni bir değer getiremeyeceğine göre, insanların ne yeniliklerini, ne de eskiliklerini yaratıcıklarıyla ölçmemize imkan yoktur. `Eskilik` yahut `yenilik`, zihin kapılarının, yeni ile eskiye açık olup olmayışıyla ölçülür. İnsanlığından başka inanılacak şey olmadığına inanan insan bir saftadır. Bu hale düşünmemek lazım.

Şiir tercümesinin adamakıllı güç, hatta çok kere imkansız bir şey olduğunu hatırdan çıkarmamak lazım. Burada sadece mütercim olarak konuşuyorum. Kendim de şiir yazdım. Bir şiirin ancak bir defa söylenebileceğini, ancak bir türlü söylenebileceğini kendi tecrübelerimle biliyorum. Bu gerçeği Fransız şairi Cocteau şöyle anlatıyor: Bir şiir hiçbir dile tercüme edilemez. Hatta yazılmış göründüğü dile bile. Peki, madem ki öyle, insan bu kadar güç, bu kadar imkansız bir işe niçin girişiyor? Bunun cevabını kendime g