Ezanla değişen tabloların hepsi çok güzeldir ama yine de benim adayım akşam tablolarıdır. Bulutların peşine takılır, sürüklenirim dost iklimlere Pembenin, eflatunun, mavinin açıklı-koyulu ipek elbiseleri içinde bulutların secdesi, yeryüzünün bir sanat şâhikası olan eşsiz görünümüdür. Irmaklarda dinlerseniz âyet fısıltılarını. Sinmiştir her şeye ezanın rengi. Sisler arasında ayrılırken Kerkük´te bir minâre, Dicle kenarında ruhlara bir hoş musiki bırakır sabah ezanları. En sıcağında öğlenin, Kâbe kuşları ile

Bu çalışmasında Mine Alpay Gün, gerçek yaşam öykülerinden yola çıkarak, Anadolu insananın yaşadığı olayları, duygulanışları ve acıları lirik bir üslupla, kelimelere sevgi yükleyerek inancın albenisi ile örnekte... Bir insan müzesi olan Anadolu, satırlara taşınarak, ölümün ürpertili dokusu ile, yaşamın sevinç yükü aynı anda bölüşülüp, zorluklar, çıkmazlar ve umutsuzluklar toprağa not düşülürcesine kitaba geçirilmekte... Okuyacağınız hikayeler, özlemlerin, zorlukların, acıların ve sevgilerin paylaşılarak yaşa

Yazar, bu romanında Nil ve Melisa nın yaşam serüvenlerini konu ediniyor. Bu serüvende, Melisa nın dünyası gittikçe daralırken, tutkuyla alevlenen meşaleleri, inkâr çıkmazlarında bir bir sönerken, Nil in dünyası, inanç düzleminde boyutları gittikçe genişleyen iklimleri kurgu tasarımlarıyla dolup taşıyor. Bir başka ifadeyle Melisa gitgide açmazlara kapı aralayan varoluşsal bir yokoluşun merdivenlerini inerken, Nil evrensel öğretiminin koşut verdiği bir düzlemde adım adım hayat doluyor. Nil ve Melisa merkezli

Ranuna özlediğim diyardı. Sonra kızıma isim oldu O`nunla birlikte, ülkemin ve yeryüzünün tüm çocuklarını çağrıştırdı. Ranuna`ya yaşantımı anlattım: Kendimi, doğrularımı, karşılaştığım güçlükleri... Eğriler çarptığında, hep kurtarıcısı oldum doğrularımın. İstedim ki, herşey çok hakça olsun. Ve tüm bunların paylaşılmasını da bekledim; benzer eğrilerin yaşam defterinde görmek istemeyenlerce.

İstanbul Mir`âtı O`nun çılgın âşıklarından birinin coşkusunun binde biri. Bu eseri hazırlarken, muhteşem şehre duyduğum o büyük hayranlık gözlerimi kamaştırıyor; kimi yerde kalem çaresiz kalıyordu ve ben, sadece bir tepeden seyrediyordum o buğulu şehri. Doğduğum bu kentin o eski kareleri, yavaş yavaş kayboluyordu. Çocukluk ve gençlik günlerimin şehir dokusu gittikçe çözülüyordu. Aldığım Sanat Tarihi eğtimi ile, gittikçe erimekte olan zamana karşı çıkıp bu deliler gibi sevdiğim şehri anlatmalıydım. Hâsılı, İ

Ay ışığında, üzüm bağlarını seyre doyum olmazdı bizim oralarda. Her hevengin dibinde, altın gibi toprak parıldardı. Beş parmaklı eller gibiydi, asma yaprakları. Size de el verirdi, dost, sıcak... O uzak çocukluğumda, şıra olurdu üzümler; bir oda beyaz üzüm pestilleri, bir oda kara üzüm pekmezleri ile dolar, içki fabrikasının kamyonları yanaşmazdı kapılara. Üzümlerin ağlamcıl çığlıkları duyulmazdı o vakitler. Bağlardan geçilir de, öyle varılırdı köylere. Sen ağlama kirpiklerin ıslanı. Büyük emmim, bu yanık d