Tahtadan atları, kurşundan askerleri, lastikten topları, plastikten arabaları, kısacası, parayla satın alınabilen hiçbir oyuncağı olmamış yoksul bir çocu­ğun öyküsüdür bu öykü. O'nun çocukluğu boyunca bir tek oyuncağı oldu: Bir horoz, gülibikli bir horoz! Gülibik, o yoksul çocuk için oyuncak olmaktan da öte bir şeydi: bir dost, bir arkadaş, bir umuttu. Öyleyse bu öykü, o yoksul çocukla Gülibik'in sevinçlerini, acılarını, umutlarını, arkadaşlıklarını da anlatır. O yoksul çocuk artık büyümüştür. Birçok okulda

Mavi Kuşu Gören Var mı? Bu kitabın yazarı Çetin Öner de bunu soruyor. Bu kitabı okuyunca Mavi Kuşu siz de göreceksiniz. Çünkü herkes, ne yapıp edip kendine bir Mavi Kuş edinmelidir. Büyükler için yazdığı Dağlara Yazılıdır adlı romanın da yazarı olan Çetin Öner, bu güzel kitabında işte böyle bir kuşun, Mavi Kuşun öyküsünü anlatıyor. Çetin Öneri tanıyacaksınız. Onun yine çocuklar için yazdığı Gülibik adlı çok güzel bir kitabını daha önce yayımlamıştık. Gülibik, çocukların da büyüklerin de çok sevdiği kitaplar

Doğu Anadolu´da bir dağ köyü: Anitos. Ve bu köyde yaşayan iki arkadaş: Aşir ile İzbat. Bu iki arkadaşın düşleri, özlemleri... Daha doğrusu düşle gerçeğin iç içe, uc uca yaşandığı, kar altında geçen günler, geceler... İki çocuğun sımsıcak bir portakal öyküsü bu. Hani, Orda bir köy var uzakta, hani Gitmesek de, gelmesek de bizim olan o köyde, öyle uzak, öyle yoksul, öyle soğuk bir köyde yaşayan bizim insanlarımız, bizim arkadaşlarımız, bizim yaşıtlarımızın değişik bir öyküsü bu. Çetin Öner´i daha önce yayımla

Çetin Öner adını, Can Yayınları´nı izleyen çocuklar çok iyi bilirler. Yayınlarımız arasında üç kitabı çıktı: Gülibik, filme de çekildi. Mavi Kuşu Gören Var mı, Türk çocuk edebiyatının en güzel, en sevilen örneklerinden biri sayıldı. En son da Portakal adlı bir kitabı çıktı. Kargalar Kara Değildi, yazarın, çocuklar için yazdığı son kitabı. Çetin Öner, bu kitabında beyaz bir karganın öyküsünü anlatıyor. Kargalar kart sesli kara kuşlardır, diyeceksiniz. Çetin Öner, bunu şöyle yanıtlıyor: Haklısınız. Ama kargal

Bu bir roman mı, öykü mü, masal mı? Düş mü, gerçek mi? Bir varmış, bir yokmuş diye başlar masallar. Piyango, Bir yokmuş, iki yokmuş, üç yokmuş... diye başlıyor. Yıllar yıllar öncesinin Anadolu´su. Bir dağ köyü. Kış. Hasta bir çocuk. Yoksul insanlar, bir tek piyango biletine bağlanan umutlar, düşsel görüntülerle sözcük sözcük örülen, film tadında çarpıcı bir öykü. Karlı, fırtınalı bir yılbaşı gecesinde başlayan, sürükleyici, soluk soluğa okuyacağınız çok hoş bir kitap. Piyango. Sonu mu? Sonu, siz nasıl ister

Sıcak bir yaz gecesi Akdenizdeki evde Siyamlı bir kedi Adı Maviş Nicedir Hamileymiş. Zorlana zorlana İlk yavruyu doğurunca Maviş Sereserpe yattığı sepette Çevresine bakınıp Önce beni aramış: Babam nerde? Önce Varan biiir! diye miyavlamış. Sonra da art arda ikiii! Üüüüç! Döööört! Veee... Beeeş! demiş İşi bitirmiş. Aç kurtlar gibi saldırmış beşizler Annelerinin memelerine. Çocuklar için birbirinden güzel kitaplar yazan Çetin Öner, Dünyanın Bütün Kedileri öyküsüne böyle bailıyor. Çocuklar için yazdığı G

Dağlara Yazılıdır, Kafkasya´dan Anadolu´ya göç etmiş insanların, Kabartay, Abaza, Çeçen gibi Çerkes boylarının, yeni yurtlarındaki yaşamlarını düşsel/şiirsel bir duyarlıkla dile getiren bir roman. Kafkas epopesinin en çarpıcı örnekleri (Nart Destanları gibi) ve halk masallarıyla ustaca yerinde kullanılmasına örnek olacak bir anlatımı da birlikte getirmektedir...

Kafkas kökenli bir insan olmama karşın, olabildiğince nesnel olmaya çalışsam da, dünyanın dört bir yanına dağılmış Şu Bizim Çerkesler için salt bir ağıt değil, bir övgü de olacaktır anlatacaklarım. Çünkü onlar buna değer. Çünkü her halk övgüye değer özellikler taşır. Tarihinden, kültüründen, geçmişinden gelen övünç kaynağı, övünç belgeleri olabilecek olaylar yaşamıştır her halk. Kafkasyalılar bunların üstüne bir de acıyı, kıyımı, sürgünleri yaşamışlardır. Anayurtlarından kopartılmışlar, dünyanın dört bir ya