Ece`nin erkek kardeşi oldu. Öyle güzel, öyle tatlı bir bebek ki! Ece, kardeşinden ve annesinden ayrılmak istemiyor. Ama hastanede buna izin vermiyorlar.

Ece artık çok uzaklarda, Köyde ninesinin yanında. Tatil süresince hep orada kalacak. Onu, çok özlüyorum. Bazen kapı çalınıyor. Boş bulunup Ece geldi, sanıyorum. İçim, özlemle doluyor.

Ah şu çocuklar! Ne kadar meraklı oluyorlar. ``Ece ile ilk kitapta tanıştık. Onu çok sevdik. Ama, Yüce kim oluyor?`` diye soran sorana. Şimdi size bir sır veriyorum. Ece`ye bir kardeş geliyor. Ana babası bebeğe, YÜCE adını koyacaklar.

Müjde çocuklar, çiceklerimiz tomurcuklandı! Bunu ilk gören Ece oldu. Bu sabah, erkeden kapı çalındı.

Ece tatilden döndü. Ana babasını ve kardeşini öylesine özlemiş ki! Onlardan hiç ayrılmak istemiyor. Ne var ki annesi, her sabah Yüce`yi anneannesine götürüyor.

Bahar geldi. Ece`ler, okuma bayramına hazırlanıyorlar. Yüce bebek, bir yaşını doldurdu. Artık tıpış tıpış yürüyor. Eskiden hep kucak isterdi. Yürümeye başlıyalı kucakta durmuyor. Hemen sıyrılıp iniyor. Koşuşturmaya başlıyor...

Sevgili çocuklar, Ece, ilk öyküye böyle başlamamı istiyor. Ama ben onun dediğini yapmıyorum. Bir varmış bir yokmuş, sözleriyle masala başlanır. ``ECE İLE YÜCE`` adlı dizi, masal değil ki! Bunlar, günümüzde yaşanan öyküler. Ece ile Yüce, aramızda Çoğunuz onları tanıyorsunuz.

Size bir müjdem var. Ece okumayı söktü. Öğretmen, göğsüne kırmızı kurdela taktı. Ece sevinçten uçuyor. Kitapları henüz su gibi okuyamıyor. Ama, kek kük! ederek her şeyi söküyor.

Sonunda tatile çıkabildik. Akdeniz kıyısındaki tatil köyüne, arabayla gidiyoruz. Yollar öyle gözel ki! Kimi zaman, yemyeşil ormanlardan geçiyoruz. Kimi yerde, deniz kıyısında yol alıyoruz. Yol üstünde köyler var.

Ece okula çabuk alıştı. Okuma yazma öğrenmeyi çok istiyor ya! Bu yüzden, derslerine çok çalışıyor. Ödevlerini hiç aksatmayor. fişlerini de iyi öğreniyor. Sınavlardan hep iyi not alıyor. Okul dönüşü, kısa bir süre bana uğruyor. Okulda olanları, bir solukta anlatıyor.

Ece kız, anaokulunu çok seviyor. Ya okula gitmeseydim! Bütün gün evde kalsaydım. Kimbilir nasıl canım sıkılırdı? diyor. Ama, okullu olmaya da bir türlü alışamadı.

Sevgili çocuklar! Ece biraz önce okuldan döndü. Kapıyı öylesine hızla kapatıyor ki! Onun gelidğini hemen anlıyorum. Herhalde şimdi, bir şeyler yiyordur. Onun bu alışkanlığını çok beğiniyorum.