Dizginlerini koparan isyan ateşi, üstüne korku toprağı serpilen o milyonlarca ruhu bir anda tutuşturup hakka ve adalete çağırmıştı. Şah Rıza Pehlevi'nin yıkılmaz sanılan o ihtişamlı tahtı, yere çakılan bir buz dağı gibi paramparça olmuştu. Derken sıra 'Büyük Kurtarıcı Humeyni'yi karşılamaya gelmişti. Humeyni'nin, Şah'ı hiç aratmayan o kırbacı tepelerine indiğinde ise, o yalancı rüyada şaşkınlıkla uyanacaklardı. Güneş hücrelere doğmazdı. Altın sarısı ışıklarıyla Mahabad'ı ısıtan güneş, Ramusan'la Ro'nun hüc

Giritli Gelin, binlerce yıl dinlerin, kavimlerin harmanlandığı Tarsus kentine zorla gönderilen ailelerden birinin kızıdır. Rumca'dan başka dil bilmeyen Ayşe ile Ermeni fabrikatörün oğlu Artin ve onun süt kardeşi, toprak işçisi Bilal arasında geçen aşk ilişkilerinin romanıdır. Kurtuluş Savaşı'nda Fransızların Tarsus'u ele geçirmeleri ile başlayan olaylar, Artin ve komitacı arkadaşlarının, bağımsız bir Ermeni devleti kurma hayalleri ile beslenen eylemleri, Kuvay-ı Milliye ile yaptıkları savaşlar, yaşanan acı

Suçlu kim? Aysız ve yıldızsız zifiri bir karanlık değil ortalık. Aksine, Ay´ın her zamankinden parlak olduğu, salkım salkım yıldızların aydınlattığı bir gecede her şey apaçık ve berrak. Peki, neden sel sularına kapılmış saman çöpü gibi savruluyor insanlar? Tutunacak dallarını kimler kırmış? 1900´lerin başında İstanbul´da yaşanan bu olaylar yüzyıl sonra tekerrür mü ediyor? Aşkı metaya dönüştüren bu çarkın figüranları mı suçlu? Gaz lambası kırılıyor, tutuşuyor köşkün perdeleri. Sönüyor aydınlığın köşke yans

18. Osmanlı padişahı (Deli) İbrahim´in tahta çıkışından, Valide Mahpeyker Kösem Sultan´ın ölümüne kadar geçen zaman içindeki saray entrikalarının; Yeniçeriler, Valide Sultanlar, Hasekiler, Saray Mensupları, Devlet Yöneticileri, Bektaşiler ve İstanbul´un ileri gelen kişileri arasındaki baskısından sonra ilk defa okurla buluşmaktadır. Fazlı Necib bu romanında, sevdanın mecnunlaştırdığı ama çıkar hesaplarının sevdaları savurup yok ettiği duygu ve davranışları kendi gerçek ortamından soyutlamadan ve insanların

İlk baskısı 1924 yılında yapılan bu romanın yazarı Orhan Mithat, günümüzde bilinmemektedir. Konusu Osmanlı İmparatorluğunun son dönemlerinde geçen, bir aşk hikayesidir. İmparatorluğun düştüğü durum insanlarına da yansımıştır. Batı hayranlığı, çürüyen değerler ortamını oluşturmuş ve iki kültür arasında bocalayan insanların kimliği, konak ve köşk hayatının ayrıntılı ve çarpıcı örneklerle süslendiği bir mekanda, yalın bir dille okura sunulmuştur. Aşk ve cinsel arzuların birbirini yiyip bitirdiği, kara sevdanın

Serçe, 1938 yılında, daha dört yaşındayken Kütahya´ya sürgüne gönderilen Dersimli bir kızın; İkinci Dünya Savaşı şartlarının Türkiye´sinde geçen yaşam serüvenini anlatıyor. Önce bir asker ailesinin yanına verilir bu küçük kız. Ama orada, Türkçe öğrenmeyi bir türlü beceremediği için dövülür. Sonra, bir doktor ailesine sığınır. Orada, kimse onun adını bilmez, o da, dil bilmediği için adını söyleyemez. Serçe adını verirler ona. Oysa asıl adı Zemi´dir. Doktorun da küçük bir kızı vardır, Serçe o kızdan öğrenir T

x

Amigo, Toplama Kampı´ndan kaçan birine bilmeden yardımcı olur. Oysa kaçak Nazi polisleri tarafından aranmaktadır, ona yardım edenlerin de hayatı tehlikededir. Fakat Amigo, tehlikenin farkına varınca da, her yürekli insan gibi, ne olacaksa olsun, inceldiği yerde kopsun diyecektir. Çünkü Amigo, yiğit bir çocuktur. Üstelik, faşizme karşı savaşan yürekli bir babanın oğludur. Tek başına sayısız güçlükleri yener, bir arkadaşının gevezeliği yüzünden toplama kampına düşmesi de onu yolundan döndüremez. Amigo´nun

Küçük pencereden görünen gece, tam geceydi. Dışarısı, sokak karanlıktı. Sokak lambalarının bir kısmı patlamış ve bir daha değiştirilmemişti. Kendiliğinden patlamamış olanları da büyük olasılıkla, sokağın mahallenin çocukları kırmıştı. Uzaktan gelen, şehrin ışıkları, bize yabancı bir şehirden, bizim dışımızdaki bir dünyadan geliyormuş gibiydi. Oysa aynı karanlığın, aynı kara nesnenin altındaydık... ...Geceye kara çarşaf demek, yatak demek belki bilinçaltından. Bir zina, yasak aşk, suçluluk duygusu. Bu ka

x

Sekiköy'de Almanlar ailesini kuran Yaşar Bora'nın büyük aşkının, insan sevgisinin ve barış tutkusunun öyküsüdür bu roman. Torunu Emil Bora, onun sırlarının saklı olduğu küçük sandığı açtığında inanılmaz gerçeklerle karşı karşıya gelir: Dedesi, dıştan göründüğü gibi bir köylü ve Türk değil, kentli bir Almandır. Ömür boyu barış için uğraş vermiş, kültürlü bir insandır. Asıl adı Hans'tır. Daha ilkokul sıralarında Sever Sofiya'yı, Sofiya da onu. Ama onlar daha on yedi yaşındayken Birinci Dünya Savaşı başlar. Ha

Bu ikinci ciltte Dersimli küçük kız Serçe´yi, artık bir İstanbul hanımı olarak tanıyoruz. Hiçbir zaman tadına varamadığı aşkı yaşamak ister ve bir subaya aşık olur. Ama bu ilişki onda büyük bir düşkırıklığı bırakarak biter. Serçe öylesine büyük bir düşkırıklığı yaşar ki, artık yaşamanın bir anlamı kalmaz ve yaşamına son vermek ister. Bir raslantı sonucu kurtarılır ama artık bu kentte ve bu ülkede kalmak istemez. 1960´lı yıllarınbaşında Almanya´ya işçi olarak gider. Tüm az gelişmiş ülke insanlarında olduğ gi

Seni burada en çok rahatsız edecek olan, çan seslerini dinlemektir. Alışmadın çünkü. Ezan sesleriyle büyüdün. Her çan sesi sana Kimsin? Necisin? Burada işin ne?' diye soracaktır. Yanıt vermek çok zor. Ama yadırgama bunu. Gücüne gittiğinde, işin içinden çıkamadığında kendine şunu sor: 'Niçin iki milyon Avrupalı işçi Anadolu'da değil de; biz Anadolu çocukları buradayız.' Sorunların temeline inmek ve çözüm yolları aramak, bunun da örgütlü mücadeleden geçtiğini anlamak seni rahatlatacaktır. Yumruğunu sıkabili

Bu kitabı Berkeley´e geldiğim zaman yazmaya başlamıştım. İlk günlerdeki amacım bizim kuşağın yoğun bir biçimde yaşadığı 1965-1980 ve sonrasını belgesel biçimde kağıda dökmekti. Çokluk uçlarda yaşadığımız bu iki dönemi buruk yanları ile zaten parça parça kaleme almıştım. Ama belgesel niteliğinde bir kitap hazırlamak için böyle köpük yazılar yeterli olamazdı kuşkusuz. Bir belgesele duygularınızı da katabilirsiniz ama temelde olaylar tüm açıklığıyla, gerçek verilere dayanılarak yazılmalıdır. Oysa Türkiye´den b

İnsanoğlu, hep kendini anlatmak ister...Dertleşmeler sırasında çoğu insan, ´benim yaşamım bir roman´der. ´Ama okur-yazarlığım yok. Bir yazan olsa da, ben anlatsam o yazsa...´ İşte ben de, kendi kendimi romana dökmeden önce, okur-yazar olmadığım için resimler çiziyordum durmadan. Ben okur-yazar olur olmaz, yaşamımın çilesine, toplum katlarındaki insanların çilelerini de yumak edip, resimler yaptım. Ama anlatacak gözlemlerim çoktu roman gibi. İşte bu nedenle, resimlerime sığdıramadığım serüvenlerimi, yazınl

Osman Şahin, baş kişisi, işsizlik, yoksulluk ve topraksızlık olan Başaklar Gece Doğar romanında, 70´li yılların Çukurova´sında, Ceyhan Sarıbahçe köylülerinin katılımıyla gerçekleştirilen bir toprak işgalinin gerçek öyküsünü anlatmaktadır. On, yirmi, otuz bin dönüm bitek hazine topraklarını yıllardır sürüp eken, işgal eden toprak ağalarına ses çıkamayan yetkililerin, aynı toprakların pek azına giren köylülerin üstünde nasıl yırtıcı kuşlar gibi döndüğünü, köyü kuşattığını, kurulu düzenin ve onun yöneticilerin

x

Bilirim Dayanır Yürek, bir 12 Eylül romanı. Tankların ve süngülerin hayatı kuşattığı, sokaklarda ve dağlarda insan avının sürdüğü, işkence tezgahlarından yüzbinlerin geçirildiği günlere götürür sizi. Anımsamalarınızı taze tutacak bir kapı açar. Bu karabasan daha çok fonda durur. Sahnenin önünde bu deli gömleğine direnen muhalif kimliklerin hikayesi işlenir. Kabuğu kalınlaştırılıp, çoraklaştırılan toplumun yanlız bıraktığı bir avuç insanın iç hesaplaşmalarını, korkularını, aşklarını, korkusuz ölüşlerini, b

Tori, li navçeya Tore, li bajare Midayde, ji dayikeke Amedi u bi baveki Midyadi di sala 1931 de hate dine. Dabistana seretayi li bajare xwe, dabistana mamostayiye ji li bajare Erganiye Dicle Köy Enstitüsü qedand. Tori, çaven xwe di xezaniyeke giran de vekir. Ev xezani di tev jiyana wi de, der je neqeriyaye. Pişti gedandina dabistana serateyiye, li peşerojen xwe hur bu. Di ve hurbune de, peşerojen xwe di tariye de dit. Ti ronahi le xwiya nedikir. Le disa li we ronayiye geriya. De ragihi we ronahiye, ji ma

ONLARI KÖKLERİNDEN KİMLER KOPARDI? Anne biz neden Amerika´da yaşıyoruz? Gülhan, çocuklarına, belki de hiç sormadıkları bu sorunun yanıtını vermek üzere yola çıkmış. Türk bir anne ile İranlı bir babanın kurduğu Moeel ailesinin yaşam mücadelesini geleceğe aktarmak istemiş. Köksüz olmadıklarını, köklerinden acıyla koparıldıklarını, ülkeden ülkeye nasıl savrulduklarını anlatmaya koyulmuş. Neydi onları yaşadıkları topraklardan ayıran? İnsanca bir duruş dışında, kendilerinden kaynaklanan sorunlar değildi kuş