Çanakkale 2000 Çanakkale Savaşları´nda ölen büyük dedesinin mezarını aramak için Gelibolu´ya gelen Zelandalı genç bir kadın ve Çanakkale Milli Parkı´nda bastonuyla dolaşan Türk Nine´nin akıllara durgunluk veren seksen beş yıllık sırrı Çanakkale 1915 Osmanlı teğmeni Ali Osman Bey ile Anzak Er Alistair John Taylor´ın birlikte insanlığa verdiği dehşetengiz ders Tarih kitaplarında yer almasına henüz hiçbir milletin izin vermeye hazır olmadığı büyük insanlık sınavı: Aynı adam aynı savaşta iki düşman ülkede savaş

Birden çocuklardan biri bağırdı Şuraya bakın, iki kuş öpüşüyorlar! Füreya iskelenin üzerindeydi. Güçlükle arkasını dönerek, aşağıda cıvıldayıp duran çocuklara baktı. Hanginiz söyledi bunu? diye seslendi. Sıska bir oğlan öne çıktı. Ben! dedi. Kuş mu gördün orada? Evet. Füreya üşenmedi, indi iskeleden. Çocuğu yanına çağırdı. Kuşu nerede gördüğünü göster bakayım. Çocuk birkaç adım geriledi. Füreya takip etti çocuğu. Eliyle işaret etti oğlan. Nah orada. İşte kuşlar gaga gagaya vermiş öpüşüyorlar. Dondu kaldı

Rusya`da Türkiye tarihinin bir sonraki sahnesini izliyor gibiyim... Artık Rusya için söylenen hemen her şey bizim için de geçerli. Meşrutiyetini ve güvenilir ulemasını kaybetmiş, aşırı derecede yıpranmış, sadece aydınlarının desteğinden değil, camilerini dolduracak güvenilir müminlerinden de yoksun bir toplum... Entelektüel bir boşluk içinde, temsil ettiklerinin ihtiyaçlarını dillendirmekten aciz, bir o kadar zayıf ve deorganize muhalefet... Ülke çıkarlarını hiçe sayan küreselleşmeciler diye birileri... Med

Sami Bey`in ruhu bana mısın demiyordu ipil ipil yağan yağmura. Bir Fatih`e iniyor, bir gençliğine gidip Kumkapı sahillerinden karpuz kabuklarının yüzdüğü kristal denize atıyordu kendini, bir Perşembe Pazarı`ndaki hurdacı dükkanına, yeni yeni para kazanmaya başladığı günlere dönüyordu. Ama en büyük huzuru ilk karısının yanına vardığında duyuyordu. Önünde dilimlenmiş domatesi, kavunu, beyaz peyniri, karşısında yokluğuna alışamadığı ilk aşkı, karısı, buğulu ılık sesiyle `koklasam saçlarını bu gece taa fecre ka

Ayşe Kulin, Osmanlı İmparatorluğu'nun son günlerinde, işgal altındaki İstanbul'da bir konakta yaşananları anlatıyor bu kez. Son Maliye Nazırı ve ailesi aracılığıyla o dönemin resmini çizen Veda, çökmekte olan bir tarih ile yeni bir gelecek arayan Milliciler arasında sıkışan o dönem Osmanlı aydınının da öyküsünü dile getiriyor. Ayşe Kulin'in her zamanki ustalıklı ve sürükleyici üslubu ile okurlarının elinden bırakamayacakları bir kitap bu. Günümüz Türk edebiyatında neredeyse eşsiz olan, biyografik veriler il

Tarihi ve güncel gerçekleri kurguyla harmanlamaktaki ustalığı ile bilinen Ayşe Kulin, Nefes Nefese adlı bu romanında okurlarına bir kez daha dünyanın farklı bir yüzünü aktarıyor, İkinci Dünya Savaşı döneminde yaşanan bir öykü Nefes Nefese. Avrupa´yı kasıp kavuran ve tarihin en acımasız gerçeklerinden biri olan Nazizm´i, dönemin Türk diplomasisinin korumaya özen gösterdiği ince dengeyi ele alırken, bu tarihi planın ön yüzünde de Osmanlı vezirlerinden birinin kızıyla evlendiği Yahudi gencin aşkını ve kaçışını

Yazar Ayşe Kulin, Bir Günde herkesin payına düşmüş bir kabusun öyküsünü ele alıyor. Güneydoğuda yaşananlar iki kadının penceresinden olduğu kadar, iki tarafın, iki yaşamın, iki ucun da yaşamından kesitlerle göz önüne seriliyor. Uzun yılların öyküsüyle bir gün içinde hesaplaşmak zordur kuşkusuz, bir gün belki yetersiz bir zaman. Ama bir gün bir başlangıç olabilir. Bir Gün, bu başlangıcın arandığı bir roman.

Elmas da sargılı kollarını bebeğe uzatmıştı. Canını yakmaktan korkarak usulca bırakmıştı Bayram, oğlunu Elmasın kucağına. Şimdi burun burunaydılar Elmasla Öksüz. Bir dişi hayvanla yavrusu gibi koklaşıyor, burunlarını birbirine sürütüyor, birbirlerinin boynuna gömülüyor ve tuhaf mırıltılar çıkartıyorlardı. Bebenin küçük elleri, Elmasın saçlarında, Elmasın dudakları bebenin yüzünde dolaşıyordu. Elmas, ne diğer hastaları ziyaret edenlerden ne de Bayramdan hiç utanmadan, hiç gocunmadan, memesini çıkarıp bebenin

YALNIZ BİR KADIN MUTLU OLABİLİR Mİ? aşklarını kendileri yaratır, sonra da elleriyle yok mu ederdi bütün kadınlar, yoksa ben mi böyle tuhaftım? Yalnız bir kadın güçlü olabilir miydi? Mutlu olabilir miydi? Başına buyruk haliyle; hataları, sevapları, acıları, sakarlıkları, sonsuz içtenlikteki aşkları ve zaaflarıyla hepimizden bir şeyler taşıyan, ama aynı ölçüde özgün, benzersiz bir karakter, Handan 70'lerin çocuğu Handan, hayatının son derece hassas bir noktasında (yaralı bereli orta yaşında), Halide Edib

Nedir aşk? Bir mucize mi, aklın kişiye bir oyunu mu?.. Nasıl bir afyondur ki insan, mantığın kalelerini bir anda yerle bir edip âşık olunanın ardından sersem ve serseri bir yaprak gibi savrulur? Bir kara büyü müdür?... Yoksa yalnızca bir ihtiyaç mı? Nilgün e göre, Sinan a göre ve tarafsız, üçüncü bir göz olarak, yazara göre aşk bambaşka... Türün alışıldık örneklerine hiç benzemiyor Bitmeyen Aşk. Hem şiddetli duygu fırtınalarını hem de yarattığı sarsıntıların insan yaşamını nasıl yapılandırdığını bir potada

- Anne tarafından Afife Jale`ye akraba oluyorum. Babamın kökleri de Piri Reis`in amcası Kemal Reis`e uzanır, dedim gururla.- Camille ve Kolomb gibi mi yani? dedi şaşırarak.- Hiç kimse bir başkasına benzemez! diye hırçınlaştım.- Afife Piri! dedi hayranlıkla.- Afife Piri! diye yineledim.- Denizlerin serüvenci oğluyla, ışıklarının cesur, asi kızının torunusun, müthiş... olağanüstü... Anlamalıydım... Çoktan anlamalıydım...

Aylin Radomisli Cates, 19 Ocak 1995 Perşembe günü, evinin bahçesinde, o sabah evini temizlemeye gelen hizmetçisi tarafından, kendi arabasının altında ölü bulundu. Üstünde ve etrafta nasıl öldüğüne dair hiçbir iz yoktu. Bir hırsızın saldırısına uğramış değildi. Bir katille boğuşmamıştı. Elbisesi yırtılmamış, tırnakları kırılmamıştı. Çorapları bile kaçmamıştı. Kaptıkaçtı tipi arabası, parke taşı döşeli dümdüz avluda, aklın alamayacağı bir nedenle kayarak, dört parmak yüksekliğindeki seti atlamış, meyil aşağı

Çocukluğumun Adadaki köşkte geçen yaz tatilleri dışında, ben hep bu beton apartmanların odalarında yaşamıştım. Beton odaların tavanları, önceleri çok yüksek ve kartonpiyerli iken giderek alçalıp, sadeleşmiş, odaların boyutları giderek küçülmüştü. Anneanneme ailesinden kalan avizelerin önce zincirleri kısaltılmış, sonra da onları dar odalardan, daha geniş ve yüksek tavanlı evlere terfi ederek bizimle yer değiştiren kişilere satmıştık. Anneannem, bizden eşyalarımızı satın alacak güve sahip o kişileri hep küçü

Osmanlı´nın gözdesi Bosna bir imza ile elden çıkarken,Kulin ailesi Bosna´dan İstanbul´a göç ediyor, çöken imparatorluğun son maliye nazırı Ahmet Reşat sürgüne gidiyordu.Sabahat ile Aram´ın aşkı ise tehcir olaylarının acısına yenik düşmeyecekti.Yeni bir cumhuriyet, yeni bir şehir ve yeni bir yuva kurulurken hayat hep akan bir suydu Sitare, Muhittin ve herkes için...Savaşlar, yıkımlar, sürgünlerin ardından Umut geliyor. Umut Hayat Akan Bir Sudur´da Kulin, Veda ile başladığı Osmanlı ailelerinin yaşamına, bu ke

1950'li ve 6O'lı yıllarda göçler ve inşaatlarla çehresi hızla değişmekte olan İstanbul Gurbet Kuşları'nın acımasız toprağıdır. Ekmek kavgası uğruna İstanbul'a göçmüş Anadolulular, bu değişimin rüzgârından nasiplenmeye çalışan açıkgözler ve kendini bu insanların sırtına basarak dönüştüren sistem, İstanbul kadar yaşamın da rengini değiştirmektedir. Tam bu değişimin ortasındaki insanlar Orhan Kemal'in usta kalemi ve her zaman insana sevgi dolu olan duruşuyla sunuluyor okurlara. Türkiye'nin yakın geçmişine ve

Bir sabah uyanıyorsunuz ve yoksunuz. Aynaya bakıyorsunuz, yüzünüz aynı yüz, elleriniz aynı eller... Bedeninizi yokluyorsunuz, orada duruyor... Ama siz hükümsüzleştirilmişsiniz, yoksunuz... Tapındığınız Allah`ın kitabı da dahil olmak üzere her şey, herkes değişmiş, tanımıyorsunuz... Rusya`ya ve bana böyle oldu. Gogol`un İzinde dörtlüsünün Rus kahramanı, Prens Aleksi Kristovoviç Zelenski`nin dediği gibi: Diriliş, ancak isteniyorsa gerçekleşebilir; ancak o zaman mümkündür.

2020´li yıllar... Postnişinde YÜCE PİR´in oturduğu Yeni Dünya Düzeni tarikatı, iktidarını tüm hışmıyla güçlendirmeye devam etmektedir. Dünya Halkları veya KUTSAL KOALİSYON´a biat edecekler ya da Sömürülmezler´in ve Lanetliler´in kaderlerini paylaşacak, yeryüzünden silineceklerdir. RÜYA, gezegenimizde hayatın KUTSAL KOALİSYON´un dışında kalarak ta sürdürülebileceğine inanan bir avuç insanın, ONARIMCILAR´ın öyküsüdür. ONARIMCILAR, kendilerine gururlu oldukları kadar da utangaç olan turnaları örnek alırlar.

2020li yıllar... Postnişinde Yüce Pir in oturduğu Yeni Dünya Düzeni tarikatı iktidarını hızla güçlendirmektedir. Tarikatı oluşturan vasıl, salik, mürid ve talipler, dedikleri dünya görüşlerini gezegenin bütününe tebliğ etmekle yükümlüdürler. Dünya hakları ya ta eriyecekler ya da genleri yok edilmek suretiyle mutlak bir biyolojik ölümle karşı bırakılan Sömürülmezler in ve Lanetliler in kaderini paylaşacaklardır. Postmodern Faşizm, sloganlarıyla özetlenen çağdaş değerlerini evrensel medyanın tüm olanaklarını

Adım Mayıs, Mayıs’ın dördünde doğmuşum. “Mayıs olsun adı,” demiş annem Babam da sevmiş bu adı. Adım Mayıs. Santiagoluyum ben. Tıpkı bir kan damlası gibi sıcak, canlı, renkli… Tıpkı bir kar çölünde gibi yapayalnız, uzak bir damla Latin kırmızısı Adım Mayıs. Mayıs’ın dördünde doğmuşum. Benim adım Mayıs.

´- Anne tarafından Afife Jaleye akraba oluyorum. Babamın kökleri de Pirî Reisin amcası Kemal Reise uzanır, dedim gururla. - Camille ve Kolomb gibi mi yani? dedi şaşırarak. - Hiç kimse bir başkasına benzemez! diye hırçınlaştım. - Afife Pirî! dedi hayranlıkla. - Afife Pirî! diye yineledim. - Denizlerin serüvenci oğluyla, sahne ışıklarının cesur, asi kızının torunusun, müthiş... olağanüstü... Anlamalıydım... Çoktan anlamalıydım... It is the end of the Twentieth Century. Eighty-eight people from around t