Yazarının tanımıyla felsefesiz olmayan yüz dört serbest çağrışım ve düşünce icadını bir araya getiren Ses Taklitçisi'nde, Bernhard bu kez, günlük yaşamın gerçekliğinde teğet geçilen, gazetelere, dedikodulara, ikili konuşmalara konu olan uç durumları, alışılmadık bir nesnellik tekniği ve sıkıştırılmış bir biçemle öykü uçlarına dönüştürüyor. Gerçeklikle kurmacanın kırılgan sınırında, bir anlatının çekirdeğini taşıyabilecek güçte, ince bir zekânın ürünü olan bu kısa metrajlı keder öyküleri iğneleyici karakter

Thomas Bernhard´ın metinlerini okuduğunda Kim bu Thomas Bernhard, nerede yaşar? deyip, onunla tanışmak için can atan Samuel Beckett, Bernhard´ın büyüklüğünü biliyordu. Samuel Beckett, Bernhard metinlerindeki anlamsızlığın, derin içeriğin, kışkırtıcı monologların, entelektüel bilinçaltının, rejim eleştirisi ve oto eleştirinin, Avusturya nefretinin, eşyanın, aslına bakılacak olursa ´her şeyin felsefesinin´ nefretle, kinle, saldırganlıkla yoğrulduğunu ve Bernhardesk dilin pozitif kullanım alanlarını değil de n

´´...Sonunda ben onlara taşra mesenleri ünvanını verdim, neredeyse bir karnaval nişanı gibi; benim acı şakamı ciddiye almışlardı. Esaslı yolculuklar yapıp bu esaslı yolculuklarda her açıdan kendilerini düzeltebileceklerken, akla gelebilecek en esaslı yolculukları yapabilecek paraları da varken, zamanlarını ve dolayısıyla onlarca yıllarını, o birinci sınıf denen şeyi kopya etmek ile, aristokrat olma isteği ile geçirdiler. Aristokrat kopyacıları olarak, kuşkusuz iyileşmek istemedikleri için, hiçbir şeyin onla

Onu çeken, insanların mutsuzlukların içindeki halleriydi. insanların kendileri değildi. mutsuzluklarıydı ve insanın olduğu her yerde buna rastlıyordu, diye düşündüm, insankolikti o, çünkü mutsuzluk özlemi çekiyordu. İnsan mutsuzluktur, dedi hep, diye düşündüm, yalnızca budala olan bunu aksini savunur. Doğmak mutsuzluktur, dedi, yaşadığımız sürece de bu mutsuzluğu sürdürürüz, bir tek ölüm kesip atar bunu. Bu, hep mutsuzuz demek değildir, mutsuzluk yoluyla mutlu olabiliriz, dedi, diye düşündüm. Thomas Bernha

İnsanlık devasa bir devlettir, ondan, eğer doğruyu söyleyecek olursak, her uyandığımızda midemiz bulanır. Her insan gibi ben de uyandığımda midemi bulandıran bir devlette yaşıyorum. Bizdeki öğretmenler insanlara devleti öğretirler ve devletin tüm korkunçluğunu ve ürkütücülüğünü ve devletin tüm yalancılığını, bir tek tüm bu korkunçluğun ve ürkütücülüğün ve yalancılığın devletin kendisi olduğunu öğretmezler. Ana babama en ufak bir saygı duymak zorunda değilim, onlar en ufak bir saygıyı hak etmiyorlar, dedi. B